Asi aksi ve sinirli bir çocuktur. Henüz on yaşında arkadaşları ile geçinmediğinden dolayı devamı kavga haberleri eve gelir. Bazen eli yüzü pislik içine eve döndüğünde annesi çok kızardı. Yine kavga ettiğini bilip çocuğuna bir türlü terbiye verememekten şikayetçi olurdu. Arkadaşları da kendisine küsse de ama o huyundan vazgeçmez.
Asi arkadaşları ile gezmeye gitmek için annesinden izin isteyince olumlu cevap alamadı. Annesi onun için endişeleniyor ve sorunla karşılaşacağını düşünüyordu. Annesine bir o kadar dil dökmesine rağmen izin alamadı. Arkadaşlarına haber vermeye giderek üzgün şekilde gelemeyeceğini söyledi. Annesine bu durumdan dolayı oldukça kızgındı. Annesinin kendisi için endişelenmesine anlam veremiyordu.
Asi odasına geçerek kara kara düşüncelere kapıldı. Bazen ağlayarak sinirlerini atmaya çalışıyordu ama olmuyordu. Öfkesi her an biraz daha büyüyordu. Bütün arkadaşları giderken kendisinin neden gidemediğini defalarca kez tekrarlıyordu. Annesi yemeğe çağırdığında bağırarak cevap vermelere başladı. Ağzına geleni annesine söyledikten sonra onun kalbini kırdı. Annesi çok üzüldü ve mutfağa giderek ağlamaya başladı. Asi rahatlamıştı ama yaptıklarının doğru olmadığını biliyordu. Sonra annesinin yanına giderek özür dileyip kendisini affetmesini istedi. Annesi, Asi’ye kıyamayarak ona sarılıp yavrum dedi.
Öfkelenmek her şeyden güzel ve kolay olduğundan dolayı önemli olan onu kontrol etmektir. Kontrol edildiği sürece zarar gelmesinin önüne geçilebilir, insanları kırmamış oluruz.