Klasisizm akımı, Antik Yunan ve Roma sanatının temelinin birleştirilerek estetik tutum gösterilmesi sonucunda oluşmuştur. Akımın gelişmesi Rönesans döneminde gerçekleşmiştir. Klasisizm kendi içinde soyluluk, akılcılık, uyum, açıklık, sınırlılık, evrensellik, denge, güzellik, görkemliği taşır.
– Sağ duy akıl ve belirleyici olarak düşünülmüştür.
– Hayaller ve akıllar ortak görülmüştür.
– Tabiat akla uygun şekilde sanatçının elinde taklit edilerek değişmeyen “akıl, irade” gibi öğeleri anlatmıştır.
– Eserlerin konularından daha çok anlatım biçimleri ön plandadır.
– Anlatımlarda düzgün yalın bir dile yer verilir, sokak dili kullanılmaz.
– Sanata sıkı kurallarla uyulması gerektiğini gösterir. Yer-zaman-olay üçlemesinin ortaya çıkmasını sağlamıştır.
– Kahramanlar daha çok soylulardan seçilmiştir.
– Din dışı konular işlenmiştir.
– İnsanlar koşul ve şartların değişmeksizin aynı düşüncelere sahip olacakları düşünülmüştür.
– Klasisizm akımında tiyatro, şiir önemli olarak görülmüştür.
Temsilcileri
Boileau (şiir)
La Fontaine (fabl)
Racine, Corneille (trajedi)
Moliere (komedi)
Madame de La Fayette (roman)
La Bruyere (karakterleriyle)
Bossuet (hitabet)